Nieuws Detail

Hoe houdt je de relatie spannend en speels?

19 jaar zijn ze bij elkaar. Ik noem ze Laura en David. Ze hebben 2 jongens, van 12 en 15. Het wordt hun 2^e sessie. Ik zie ze hand in hand komen aanlopen over het pad. Dat beeld sluit naadloos aan bij hun vraag: “we hebben het heel goed met elkaar, niet vaak echt ruzie, maar er mist iets. Het vuur, de spanning, de verrassing… Hoe kunnen we dat in onze relatie terugkrijgen?” Een prachtige vraag, omdat er zoveel hoopvol verlangen uit spreekt. En omdat er ook uit blijkt hoeveel goeds er tussen hen is, maar er klinkt ook gemis in door...

Er is veel goed

Het is fijn om koppels als Laura en David te begeleiden. Er is (nog) geen dreigende breuk, geen minnaar of minnares, geen wantrouwen. Of anders gezegd, eigenlijk is er heel veel in de relatie dat goed is, maar er mist iets; spanning, avontuur, speelsheid… Bij sommige koppels was dat er eerder wel, bij andere koppels niet of hebben de partners dat gevoel tenminste. Begrijp me goed, ook het begeleiden van koppels waar vreemdgaan speelt of ernstige frequente ruzies vind ik mooi om te begeleiden. Er spelen dan vaak op diepe lagen individuele processen en het is bijzonder om een koppel daarbij te helpen. Zoals één van mijn opleiders ooit zei: “het werken met individuen is mooi en ook uitdagend werk, het begeleiden van koppels is nog delicater. Je werkt per definitie ‘in een systeem’.”

Terug naar Laura en David. Ze zijn het er over eens dat in de eerste twee jaar van hun relatie de speelsheid er wel was. Laura: “we hebben gewoon een druk leven; werk, gezin, vrienden, de hockeyvereniging… Vroeger hadden we meer tijd om spontane avontuurlijke dingen te doen.” David knikt instemmend. Hun schijnbare eensgezindheid valt me opnieuw op. “Wat doen jullie zonder elkaar?”, vraag ik. Gefronsde wenkbrauwen, niet begrijpende blikken naar mij en dan een blik naar elkaar. Hoe ik dat bedoel, vraagt David. Ik voel hoe de gelederen van het koppel zich sluiten. Ik ben de buitenstaander. Het systeem is bijzonder hecht en loyaal. “Doen jullie wel eens iets zonder elkaar, hebben jullie eigen bezigheden, passies…?” vraag ik. Aarzelend hoor ik iets over haar eetclub en zijn halfjaarlijkse mannenavond. Meteen blijkt dat ze bijzonder ‘betrokken’ bij de wederzijdse ‘individuele’ bezigheden.

Op reis naar een nieuwe plek

“Wat doen jullie in je zomervakantie?” vraag ik. Het blijkt dat ze al 8 jaar naar dezelfde camping gaan. Daar hebben zij en hun jongens vrienden, het is er prettig en vertrouwd. Ze weten precies waar leuke dingen te doen zijn. Ik vraag Laura en David om een plek op aarde te bedenken waar ze nog nooit geweest zijn, maar altijd graag eens naar toe hadden gewild. Ze mogen die plek nog even niet hardop noemen. Ik pak een rol schilderstape die ik bij sommige oefeningen nodig heb en plak een lijn van een meter op de grond. “Deze kant is jouw nieuwe, onbekende plek op aarde Laura”, wijs ik naar de ene kant van de lijn. Voor David wijs ik de andere kant aan. Zonder woorden mogen ze nu allebei naar hun plek op aarde. Ik vraag ze beiden hun ogen te sluiten en een paar keer goed door te ademen en zich een voorstelling te maken van hoe het is op die plek. Het landschap, de mensen, de geuren, de kleuren, het eten, het geluid en de gebruiken. Ik vraag ze te genieten met volle teugen van al het nieuwe, onverwachte. Terwijl ze zo met gesloten ogen staan, vertel ik dat ze straks allebei de ander mogen uitnodigen in hun speciale plek en de ander mogen tonen hoe fijn en mooi het daar is. Daarbij is alles mogelijk en toegestaan, behalve praten.

Deze oefening geeft hen de gelegenheid te ervaren hoe symbiotisch en versmolten ze zijn. Iets wat heel waardevol en prettig is in een relatie. Maar ieder mens met het verlangen en vermogen naar symbiose heeft juist bewustzijn van de eigen grens en die van de ander hard nodig. Anders is er kans op verlies van identiteitsaspecten en dat kan geleidelijk een knagend gevoel van gemis en verlies opleveren, dat zich uiteindelijk tot frustratie en boosheid kan ontwikkelen. En als een koppel hier niets mee doet, tot een breuk kan leiden.

Samen of alleen?

Dan vraag ik ze op hun eigen moment de ogen te openen. David heeft zijn ogen net open als Laura als eerste in beweging komt. Ze opent haar ogen, kijkt naar de grond met een lichte glimlach om haar lippen. Even staat ze zo en dan komen haar heupen subtiel wiegend in beweging. Haar handen en armen en schouders beginnen mee te doen. Een langzame dans die even verlegen als verleidelijk is. David kijkt met ogen groot van verbazing toe hoe de bewegingen van zijn Laura soepeler en sensueler worden. Zelfbewust slaat ze haar ogen op en kijkt David aan. In haar dans komt ze dicht bij de lijn op de grond, de grens tussen haar wereld en die van David. Terwijl ze David verleidelijk blijft aankijken maken haar armen trage, sierlijke draaiingen die David lijken uit te nodigen. Dan heft David zijn rechterarm op en zijn hand volgt de bewegingen van Laura’s linkerhand, er tussen een paar centimeter lucht. Davids linkerhand volgt dan de rechterhand van Laura en zijn lijf begint voorzichtig mee te bewegen. De ontroering is in zijn ogen te lezen als hij over de lijn stapt, Laura’s wereld binnen. Nu maken hun handen contact en volgt David elke beweging van Laura, hun blik op elkaar gericht.

Als Laura’s deel van de oefening is afgerond en ook David op zijn manier Laura in zijn wereld heeft uitgenodigd, vraag ik David of hij een idee heeft wat Laura’s plek was. Lachend zegt David: “Ik weet het niet, maar het maakt me niet uit, als ze er maar vaak naar toe gaat, want ik vind haar extreem mooi en spannend daar.” “En mag ze daar ook alleen naar toe, of moet jij elke keer mee?”, vraag ik David. “Natuurlijk mag ze alleen gaan, maar ik vind het wel heel fijn als ze dan daarna zo thuiskomt,” grijnst David. Dan zegt Laura: “Maar ik ga niet 8 jaar achter elkaar naar die plek hoor. Misschien wil ik een volgende keer weer naar weer een andere plek.”

Arent Muller begeleidt als relatiecoach en relatietherapeut koppels op hun weg naar fijne en gezonde relaties. Onder andere op www.OntMoetGoed.nl. www.arentmuller.com,