Inmiddels is het de vierde bijeenkomst. De afgelopen weken hebben ze samen op een prachtige manier moeilijke en soms pijnlijke kanten van hun relatie beetgepakt. Geleidelijk veranderde hun oorspronkelijke vraag: ‘blijven we bij elkaar blijven of gaan we scheiden?’ in een nieuwsgierigheid naar elkaar. Het lukte ze vaak beter om te luisteren en horen hoe het voor de ander was en is. Zonder direct vanuit gekwetstheid te reageren en zonder direct te oordelen. Zelfs toen hij vroeg wat maakte dat ze was vreemdgegaan, wat het haar bracht.
Het is alsof ze elkaar en de relatie onderzoeken en opnieuw leren kennen. Ze voelen zich veilig en gesteund en het lucht hen beiden op om zo open en eerlijk ook hun schaduwkanten te kunnen tonen. Zonder dat hun grote angst werkelijkheid wordt: directe afwijzing. Hij vertelt hoe wist dat zij was vreemdgegaan, maar het er niet met haar en ook niemand anders over had, de schaamte was te groot. Liever droeg hij de pijn en hield hij het beeld in stand van het gezin waarin alles goed was. Zij vertelt hoe bang ze was om dit traject in te gaan. Bang voor de schuld die ze verwachtte, ze schaamde zich voor haar gedrag. Liever droeg ze haar geheim en hield ze het beeld in stand van de voorbeeldige, trouwe echtgenote en moeder.
‘We hebben in feite allebei een te rooskleurig beeld naar de ander in stand gehouden. Dat ging niet meer. Het deed pijn, soms nog steeds, maar het is ook een enorme opluchting’, zegt hij. Nu ze beter in staat zijn ook hun donkerder kanten aan elkaar te tonen, kunnen ze geleidelijk groeien in hun relatie en elkaar opnieuw vastpakken.
Abonneer je hier op de nieuwsbrief
Meid je hier aan ais je onze nieuwsberichten over onze activiteiten witl ontvangen